vbΜερμηδόνες  μερμηγκόμυαλοι

Για τις  πλημμύρες στο Γκίπσλαντ, αρχές Ιουνίου, έπρεπε ν’αναφερθώ νωρίτερα, αλλά οι Ελληνικές εκλογές ήταν πιο επείγον θέμα. Εξ άλλου οι πλημμύρες είναι συχνό φαιόμενο και δυστυχώς θα ξανά ‘ρθουν…

Ο Αριστοτέλης δίδασκε ότι τα βασικά στοιχεία στη φύση είναι 4: Γη, ύδωρ, πυρ και αήρ.. Την άποψή του ακολουθούσαν ως ιερή παρακαταθήκη, όλοι οι διανοητές (ακόμη και οι Βυζαντινοί ιερωμένοι χρονογράφοι) έως πριν λίγα χρόνια. Οι θετικοί (οι πειραματιζόμενοι και όχι απλά υποθέτοντες…) επιστήμονες, τα βρήκαν κάπου 97, συν μερικά “μπάσταρδα”, ήτοι κατασκευασμένα από το “βιαστή” της φύσης, άνθρωπο. ΄Οταν διασπάς το άτομο, βιάζεις τη φύση. ΄Οταν παντρεύεις δύο ή περισσότερα χημικά στοιχεία, με το ζόρι στο εργαστήριο, βιάζεις τη φύση.

΄Ασχετα αν ο Αριστοτέλης είχε δίκιο ή άδικο, τα 4 στοιχεία του είναι πανίσχυρα και άνετα μπορούμε να τα αποκαλέσουμε στοιχειά. Ποιος δε γνωρίζει τη δύναμη της γης, όταν σείεται (ή της λάβας;), την ορμή ενός ποταμού ή του ωκεανού, μιας πυρκαγιάς, ενός κυκλώνα; Το νερό, εν προκειμένω, είναι ένα πανίσχυρο στοιχειό, το οποίο δε θα μπορέσει ποτέ ο άνθρωπος να υποτάξει πλήρως. ΄Οποιος περιφρονεί τη δύναμή του, πληρώνει για την αποκοτιά του.

Οι θέσεις των σημερινών οικισμών (χωριών, πόλεων) ορίστηκαν πριν από δεκάδες, εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια. Τότε ο άνθρωπος, λόγω άγνοιας έχτισε, πολλές φορές, σε χαμηλά σημεία, τα οποία, σπάνια μεν, σίγουρα δε, μπορεί να πλημμυρίσουν.

Το φυσικό γεγονός μια πλημμύρας δε με ξενίζει. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι, ότι οι πληγέντες, και οι υπόλοιποι, δε συνετίζονται και εξακολουθούν να χτίζουν, χωρίς να λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για την προστασία της περιουσίας και της ζωής τους.

Διαβάζω στο Διόδ. Σικελιώτη , ότι ο Φαραώ Σεσόωσις “ύψωσε χώματα πολλά και μεγάλα” και ‘κει πάνω μετέφερε τις πόλεις, οι οποίες ήταν χτισμένες σε χαμηλά μέρη, ώστε να μην κινδυνεύουν “άνθρωποί τε και τα κτήνη κατά τας πληρώσεις του ποταμού.”

΄Ενα είδος τερμίτη (μερμηγκιού), παρ’ότι το κεφάλι του έχει το μέγεθος σπόρου φακής, σκέφτηκε, αφού την έπαθε πολλές φορές, να προεκτείνει με λάσπη τα χείλη της φωλιάς του (βλέπεις ένα μεγάλο πήλινο σωλήνα) πολύ ψηλά κι έτσι προστατεύει την κατοικία του όταν πλημμυρίζει ο κάμπος.

Οι άνθρωποι, αν και πήγαν στο φεγγάρι, δεν τους κόβει να χτίσουν σε υπερυψωμένο έδαφος (τα μηχανήματα άφθονα σήμερα)) δίπλα στο ποτάμι ή στον κάμπο; Δεν μπορούν, σε επικίνδυνες περιοχές, να σηκώσουν τα σπίτια 2 μέτρα από το έδαφος, ώστε να εκμεταλλεύονται και το χώρο κάτω από το σπίτι;

Την ευθύνη έχουν οι χορηγούντες την άδεια οικοδομής, κατά κύριο λόγο, αλλά και οι πολίτες θά πρεπε να προσέχουν πού χτίζουν ή αγοράζουν. Οι ιδιωκτήτες των οικοπέδων έχουν συμφέρον να πουλήσουν και το τελευταίο κομμάτι γης, άσχετα αν κάποια οικόπεδα βρίσκονται σε επικίνδυνα για πλημμύρα σημεία.

Ο μεγάλος Δίας, είδε μια μέρα την πανέμορφη κοπελιά Αίγινα, και κοινή (!) συναινέσει…,  γέννησαν τον Αιακό, πρώτο κάτοικο και βασιλιά της Αίγινας. Επειδή το νησί δεν είχε κατοίκους, ο Δίας “μεταμόρφωσε” μερικές εκατοντάδες μερμήγκια σε ανθρώπους (τους Μερμηδόνες) κι έτσι ο Αιακός απόχτησε πολίτες και …ψηφοφόρους

Δε γνωρίζουμε αν οι Μερμηδόνες είχαν μικρό ή μεγάλο κεφάλι, πάντως εμείς σήμερα, έχουμε, κάποτε, λιγότερο μυαλό από ένα μερμήγκι.

Ξεχνάμε ότι ο Δίας (ο θεός του κεραυνού και της βροχής) δε βρέχει με λογική κηπουρού (πολύ νερό στα δέσκουλα, λιγότερο στα σκόρδα…), ότι δεν  “κατουράει μέσα από κόσκινο”, όπως παραστατικότατα σαρκάζει ο Αριστοφάνης. Οι ρυθμοί του Δία  (της Φύσης) δεν ταιριάζουν πάντα με τις ανάγκες μας. Εμείς πρέπει να εναρμονιζόμαστε με τη Φύση.

Στην πατρίδα, ειδικά, η ασχετοσύνη και η αποκοτιά, δεν έχουν όρια. Χτίζουν πολλοί μέσα σε ρέματα, κι όταν έρθει η καταστροφή, στρέφονται, με οργή, κατά των υπεύθυνων, μπροστά στις κάμερες: “Κοιτάξτε τί πάθαμε. Χάσαμε το βιός μας και κανένας δε φάνηκε να δει την καταστροφή και να μας βοηθήσει….”

Η πολιτεία οφείλει να συνδράμει τον κάθε πάσχοντα πολίτη. Στην περίπτωση όμως των πλημμυρών, η συνδρομή δεν είναι το φάρμακο, αλλά η εκ μέρους της πολιτείας και του πολίτη, πρόληψη. Χρειάζονται προγραμματισμός και έργα, αλλοιώς, δε σώζονται οι περιουσίες και οι ζωές, με το να φωνάζει ένας                    

                                                                        Διαμαρτυρόμενος

 

 

 

 

Δίκτυα και  Διαδίκτυα99

 Ούτε σχέσεις, ούτε πρόβλημα έχω με τα δίχτυα,  ένα χρήσιμο εργαλείο για τον άνθρωπο, φονικό βέβαια για κάποια ζώα, γενικά όμως συμπαθή. Ακόμη κι ο Ιησούς τα ευλόγησε, αφού κάλεσε κοντά του τους ψαράδες…Κι αφού τους έστειλε να ψαρέψουν ανθρώπους, τί άλλο θα χρησιμοποιούσαν παρά δίχτυα; Το αγκίστρι καρφώνεται στο λάρυγγα, στα χείλη, στη γλώσσα και πονάει κι ένα λογικό ψάρι τ’αποφεύγει…

΄Οταν τα δίχτυα πιάνουν ανθρώπους, αλλά και θεούς, γίνονται επικίνδυνα. Ο γιος του Δία, ΄Ηφαιστος, ήταν ο θεός της φωτιάς και της μεταλλουργίας  (κοινώς σιδεράς, όχι βέβαια και γύφτος…). Σύζυγός του, η όμορφη θεά Αφροδίτη, η οποία είχε πολλούς θαυμαστές, θνητούς και αθάνατους, και κάποτε υπέκυπτε… Βλέπετε, στον έρωτα δεν μπορεί ν’αντισταθεί κανένας, ούτε θεός, μιας κι ο ίδιος, θεός και γλυκούλης! Τούτη τη φορά αναστάτωσε την καρδιά της ο λεβέντης θεός του πολέμου ΄Αρης. Μυρίστηκε ο ΄Ηφαιστος την απιστία κι έγινε μπαρούτι. Θεός να σκοτώσει θεό δε γινόταν, μπορούσε όμως να ρεζιλέψει τους δύο εραστές. ΄Εφτιαξε, λοιπόν, ένα μεταλλικό δίχτυ άθραυστο, αλλά και αόρατο. Το έστησε πάνω από το κρεβάτι του και είπε πως πάει Αιθιοπία, όπου θα του έστηναν άγαλμα. Τότε δεν υπήρχαν τηλέφωνα, αλλά οι θεοί επικοινωνούσαν τηλεπαθητικώς. Η Αφροδίτη έστειλε μήνυμα στον αγαπημένο της: “ Ο Κουτσός  (είχε ελάττωμα στο πόδι ο ΄Ηφαιστος) πετά προς Αντισαμπέμπα· δεν περνάς απ’το σπίτι για καφεδάκι…”  Ο ΄Ηφαιστος, όμως, πισωγυρίζει ξαφνικά και βρίσκει τους δύο στο κρεβάτι. Πατά το κουμπί και πιάνονται τα πουλάκια στο δίχτυ. Χτυπάει “σύρμα” και έρχονται οι υπόλοιποι τέσσερες άρρενες θεοί απ’τον ΄Ολυμπο. Μόλις αντικρύζουν τους παγιδευμένους, λύνονται στα γέλια.

ΗΦΑΙΣΤΟΣ_ (στο Δία)  Μπαμπά, διαμαρτύρομαι εντόνως. Πάει η τιμή μου! Να τους τιμωρήσεις παραδειγματικά!

ΔΙΑΣ_ (Γελώντας κάτω απ’τα μουστάκια του)  Καλά, παιδί μου, θα επιληφθώ.

΄Ανοιξε τώρα το δίχτυ. Αιχμαλωτίζονται οι θεοί!

ΗΦΑΙΣΤΟΣ._ Δεν τους ελευθερώνω. Θέλω βαρειά τιμωρία. ΄Εχω γίνει ηφαίστειο!

ΔΙΑΣ_ Μην το πολυλές και σου μείνει τ’όνομα!

ΕΡΜΗΣ__ Νά ‘μουν εγώ με την Αφροδίτη κι ας μην άνοιγε ποτέ το δίχτυ……….

Και σήμερα χρησιμοποιούν οι άνθρωποι δίχτυα βαμβακερά, τρίχινα, συνθετικά, αλλά και αόρατα, κάτι σαν του ΄Ηφαιστου, τα οποία συλλαμβάνουν ανθρώπους και μπορούν να χωρέσουν μέσα,  όλους τους κατοίκους του πλανήτη. Επειδή η σύλληψη γίνεται δια του διχτύου, τα λένε Διαδίκτυα. Και στ΄Αγγλικά λέγονται Internet, αν και σωστότερο θα ήταν Into net, μέσα στο δίχτυ.

Τώρα, τί σχέση έχει το Διαδίκτυο με μένα; Μεγάλη. Δεν το θέλω. Λένε πως είναι άκρως εξυπηρετικό, πως κάνει χίλιες δυο δουλειές με απίστευτη ευκολία. Μα δεν έχω δυσκολία· σε τί με διεκολύνει; Πριν, δεν κάναμε μια χαρά τις δουλειές μας;  Αργούσαμε; Και! Ποιος μας κυνηγά; ΄Υστερα, για πολλούς χρήστες και κυρίως παιδιά είναι καταστροφικό γιατί βλέπουν ακατάλληλα προγράμματα και στραβώνονται, όταν στήνονται με τις ώρες μπροστά στην οθώνη του Υπολογιστή. Αλλά κυρίως δεν το θέλω, γιατί αισθάνομαι τσιτσίδι, σαν τον ΄Αρη, μέσα στο δίχτυ και δεν έχω πού να κρυφτώ. Από την άλλη άκρη της γης, μπορούν να βάλουν χέρι στην τσέπη μου, να δουν ότι έχω στην τράπεζα 6.666(!)  δολλάρια και να τα

ξαφρίσουν κι όλας. Γνωρίζουν πού κοιμήθηκα χθες βράδυ… Εν τάξει, δε φώναξαν τους τέσσερες να καγχάσουν, αλλά αν έρθει το νέο σε κάποιο πρόσωπο στο σπίτι, τί γίνεται! Γι αυτό αισθάνομαι γυμνός και γίνομαι κι εγώ ηφαίστειο σαν τον ΄Ηφαιστο.

Θέλω να παρακαλέσω όλους τους “δικτυωμένους”να κάνουν την επανάστασή τους και να ελευθερωθούν απ’το δίχτυ, αλλά φοβάμαι πως δε θα μ’ακούσει κανείς. “Επειδή είσαι κάποιας ηλικίας…” θα μου ‘πουν  “και δεν τα καταφέρνεις με τη νέα τεχνολογία, δε θα σου κάνουμε το χατίρι, γιατί εμείς χωρίς Διαδίκτυο δεν κάνουμε· για τους περισσότερους από μας είναι η ΄πρέζα΄ μας.”

΄Ετσι, απομένω μόνος και   διαμαρτυρόμενος.

E u r o v i s i o nxx

 Παρέκβαση (άλα Βίτκος…). 1) Κάποτε, γνωστός επιχειρηματίας, σε ερώτησή μου: “Καλά, δεν το άκουσες; δε διαβάζεις Ν.Κόσμο;” απάντησε: “Τον αγοράζω ανελειπώς για να τσεκάρω τις κηδείες, μήπως μετανάστευσε… κανένας γνωστός μου μετανάστης, για να ευχηθώ “αωνία του η μνήμη…”, ώστε να μείνω κι εγώ (το μαγαζί για την ακρίβεια) στη μνήμη των ζωντανών…”  2)  Οι στήλες  (κολόνες), προορίζονται να στηρίζουν κάποια στέγη, ένα άγαλμα ή κάποιον ουρανοκυνηγό… Στηλίτη, και είναι σταθερές. Μόνον η δική μου είναι τροχοφόρος, για να μεταφέρεται και να στηρίζει την εκάστοτε αδυνατότερη σελίδα της εφημερίδας (υποθέτω!), αλλά και ν’αναγκάζει τους χιλιάδες αναγνώστες μου, να ρίχνουν, ψάχνοντάς τη, μια ματιά και στις διαφημίσεις…(υποθέτω!). “Στη χάση και στη φέξη,” λοιπόν, δηλαδή κάθε δέκα πέντε, που αλλάζει φάσεις και η σελήνη, περίπου, χωρίς αυτό να υποννοεί τίποτε σεληνιασμούς… Τέλος παρέκβασης. 

Οι μουσικοί έχουν πατρίδα·  η μουσική δεν έχει.

Εάν δεν γνωρίζεις το συνθέτη ενός ωραίου κομματιού Κλασικής Μουσικής, αυτό δε σ’εμποδίζει καθόλου ν’απολαύσεις τη μελωδία του. Το ίδιο ισχύει κι αν δεν είχες ποτέ δει τον Μητροπάνο, ας πούμε. Εμένα με κέρδισε χωρίς να τον δω όταν τον πρωτάκουσα σε δίσκο. Καλύτερα ν’ακούς το υπέροχο λαρύγγι του, παρά να τον βλέπεις να στέκει σαν ξυλάγγουρο με το αριστερό χέρι..κουλό.

Εurovision. ΄Ενας μεγάλος Παν-Ευρωπαϊκός διαγωνισμός τραγουδιού, ο οποίος συμβάλλει (υποτίθεται) στη σύσφιγξη των φιλικών σχέσεων μεταξύ των λαών της Ευρώπης. Ως τέτοιος, πάγκαλος, ευχάριστος και ωφέλιμος.

΄Ολα καλά, μόνον κάποιες αποριούλες: 1)  Γιατί οι περισσότεροι τραγουδούν στην Αγγλική; Εν τοιαύτη περιπτώσει δεν είναι διαγωνισμός κρατών, αλλά διαγωνισμός τραγουδιού, άσχετα από πού κατάγονται οι άδοντες, και άρα δεν είναι Eurovision, αλλά Αγγλο_ βύζιον, όπου στην ουσία οι “μωροί” _ τα μωρουδάκια γλωσσικώς _ λαοί, με λαχτάρα προσθηλιάζουν στον Αγγλικό μαστό για να συλλαβίσουν…

Που είδατε η κοινή γλώσσα να ενώνει τους ανθρώπους;  ένωσε ποτέ τους ΄Ελληνες; ΄Ενα διαλειμματάκι έκαναν, κατά τη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων κι ύστερα πιάνανε πάλι τα σπαθιά και τα κουμπούρια. Μονοιάσανε ,όταν βγήκε και η τελευταία τους ελεύθερη πνοή στο ΄Ακτιον, το 31 π.Χ.  Οι Ιρλανδοί μιλάνε την ίδια γλώσσα με τους ΄Αγγλους κι όμως αλληλοσφάζονται…΄Οταν βρίσεις κάποιον και δε σε καταλαβαίνει, το πιθανότερο είναι να σου γυρίσει τις πλάτες και να σ’αφήσει να τσαμπουνάς. Αν όμως, είστε ομόγλωσσοι, φτάνει να του πεις, “… τη μάνα σου, ρε!” για να γίνετε μπίλιες..΄Αρα, η κοινή γλώσσα δε βοηθά στο να ενωθούμε, αλλά στο να διαφωνούμε ευκολότερα, με επιχειρήματα, μάλιστα, και χωρίς διερμηνέα…  Γιατί η επιλογή της Αγγλικής;  Ντρέπονται κάποιοι για τη γλώσσα τους ή θέλουν να επεκτείνουν τον κύκλο των… εργασιών τους!   Μήπως όλοι οι κάτοικοι της γης γνωρίζουν Αγγλικά; ΄Ετσι, δεν έχουν την ευκαιρία ν’απολαύσουν το τραγούδι ούτε οι συμπολίτες των τραγουδιστών… 2) Στον Ευρωπαϊκό διαγωνισμό γιατί συμμετέχουν μη Ερωπαίοι; Καλά η Μάλτα, ως επιπλέουσα… μπορεί να πάει και Αφρική κι Ευρώπη, αλλά η Ισραήλ  (Η Ισαραήλ, ως Η Ελλάς, Η Αλβανία,…) γιατί συμμετέχει;

Σημείωσα ότι οι φίλοι Εβραίοι παίζουν πάντοτε και στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Διερωτώμαι:  Οι Ισραηλίτες κολλάνε κοντά στους Ευρωπαίους επειδή τους θεωρούν πιο πολιτισμένους από τους Ασιάτες; Η Ινδία, η Κίνα, η Περσία, η Ισραήλ, όχι μόνον κατέχουν αξιοζήλευτες περγαμηνές στη λογοτεχνία και γενικά τον πολιτισμό, αλλά και σήμερα βρίσκονται στην πρωτοπορία στην τεχνολογία και την έρευνα. Αν ήμουν Ισραηλίτης, θα κρατούσα απόσταση από τους “πολιτισμένους” Ευρωπαίους, αναλογιζόμενος τις φωτιές της Ιερής  Εξέτασης και τις πρόσφατες…

Αν ο διαγωνισμός ήταν Asiavision, θα γίνονταν δεκτές οι Ισλανδία, η Κόστα Ρίκα, η Ουγκάντα;… Για την Ελλάδα δε ρωτώ. Οι Ευρωπαίοι μας θεωρούν Ανατολίτες και θα χαίρονταν να μας σπρώχνανε κατά Μογγολία, _ παρ’ότι οι ίδιοι ισχυρίζονται πως όλοι οι… “Ινδοευρωπαίοι”(!!) από κεί ξεκινήσαμε, _ και να μας ξεφορτωθούν… Τέλος, είναι υποτιμητικό να είσαι Ασιάτης; Και το άλλο: Αν οι αγαπητοί πολίτες των τεσσάρων άλλων Ηπείρων, επιθυμούν να συμμετέχουν στο ομαδικό ξελαρύγγιασμα, κανένα πρόβλημα. Μπορούμε να κάνουμε Ολυμπιακούς τραγουδιού. Τί στοιχίζει ν’ανάψουμε μια δάδα ακόμη στη Ολυμπία!  (πρόπερσυ, την κάψαμε ολόκληρη!..) Δε θά ‘ναι και πρωτόπτυπο· ο Νέρων παρουσίασε άσματά του, τότε…, και μάλιστα πήρε και βραβείο (όχι χρυσό, σκέτο στεφάνι από ελίτσα). 3) Οι άδοντες και η παρέα τους, ντύνονται με ό,τι τρόπο βάζει ο νους ανθρώπου: Κάποιοι σαν Βίκινγκς, άλλοι σαν Ινδιάνοι, άλλοι παλιάτσοι, άλλοι παρουσιάζονται κερατάδες  (κερασφόροι εννοώ, ασφαλώς) άλλοι και άλλες γδύνονται όσο μπορούν περισσότερο. Το μπούτι, άραγε, τονώνει τη μελωδία ή τη διάθεση των θεατών προς θετική ψήφο!  Αν οι κριτές ακούγανε μόνο, δε θα θόλωνε το μυαλό τους, όταν οι ζουμερές τραγουδίστριες δείχνουν και “βύζιον” και “μπούτιον” με έξαλα, πλην ρυθμικά, δε λέω, κουνήματα.

Αυτές οι μικρές αποριούλες δεν αρκούν για να στείλει κανείς διάβημα διαμαρτυρίας στην Οργανωτική Επιτροπή, αλλά εγώ τόχω στο αίμα μου να βλέπω παντού στραβά ως   

διαμαρτυρόμενος

Μερμηδόνες _μερμηγκόμυαλοι vv

Για τις  πλημμύρες στο Γκίπσλαντ, αρχές Ιουνίου, έπρεπε ν’αναφερθώ νωρίτερα, αλλά οι Ελληνικές εκλογές ήταν πιο επείγον θέμα. Εξ άλλου οι πλημμύρες είναι συχνό φαιόμενο και δυστυχώς θα ξανά ‘ρθουν…

Ο Αριστοτέλης δίδασκε ότι τα βασικά στοιχεία στη φύση είναι 4: Γη, ύδωρ, πυρ και αήρ.. Την άποψή του ακολουθούσαν ως ιερή παρακαταθήκη, όλοι οι διανοητές (ακόμη και οι Βυζαντινοί ιερωμένοι χρονογράφοι) έως πριν λίγα χρόνια. Οι θετικοί (οι πειραματιζόμενοι και όχι απλά υποθέτοντες…) επιστήμονες, τα βρήκαν κάπου 97, συν μερικά “μπάσταρδα”, ήτοι κατασκευασμένα από το “βιαστή” της φύσης, άνθρωπο. ΄Οταν διασπάς το άτομο, βιάζεις τη φύση. ΄Οταν παντρεύεις δύο ή περισσότερα χημικά στοιχεία, με το ζόρι στο εργαστήριο, βιάζεις τη φύση.

΄Ασχετα αν ο Αριστοτέλης είχε δίκιο ή άδικο, τα 4 στοιχεία του είναι πανίσχυρα και άνετα μπορούμε να τα αποκαλέσουμε στοιχειά. Ποιος δε γνωρίζει τη δύναμη της γης, όταν σείεται (ή της λάβας;), την ορμή ενός ποταμού ή του ωκεανού, μιας πυρκαγιάς, ενός κυκλώνα; Το νερό, εν προκειμένω, είναι ένα πανίσχυρο στοιχειό, το οποίο δε θα μπορέσει ποτέ ο άνθρωπος να υποτάξει πλήρως. ΄Οποιος περιφρονεί τη δύναμή του, πληρώνει για την αποκοτιά του.

Οι θέσεις των σημερινών οικισμών (χωριών, πόλεων) ορίστηκαν πριν από δεκάδες, εκατοντάδες ή χιλιάδες χρόνια. Τότε ο άνθρωπος, λόγω άγνοιας έχτισε, πολλές φορές, σε χαμηλά σημεία, τα οποία, σπάνια μεν, σίγουρα δε, μπορεί να πλημμυρίσουν.

Το φυσικό γεγονός μια πλημμύρας δε με ξενίζει. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι, ότι οι πληγέντες, και οι υπόλοιποι, δε συνετίζονται και εξακολουθούν να χτίζουν, χωρίς να λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για την προστασία της περιουσίας και της ζωής τους.

Διαβάζω στο Διόδ. Σικελιώτη , ότι ο Φαραώ Σεσόωσις “ύψωσε χώματα πολλά και μεγάλα” και ‘κει πάνω μετέφερε τις πόλεις, οι οποίες ήταν χτισμένες σε χαμηλά μέρη, ώστε να μην κινδυνεύουν “άνθρωποί τε και τα κτήνη κατά τας πληρώσεις του ποταμού.”

΄Ενα είδος τερμίτη (μερμηγκιού), παρ’ότι το κεφάλι του έχει το μέγεθος σπόρου φακής, σκέφτηκε, αφού την έπαθε πολλές φορές, να προεκτείνει με λάσπη τα χείλη της φωλιάς του (βλέπεις ένα μεγάλο πήλινο σωλήνα) πολύ ψηλά κι έτσι προστατεύει την κατοικία του όταν πλημμυρίζει ο κάμπος.

Οι άνθρωποι, αν και πήγαν στο φεγγάρι, δεν τους κόβει να χτίσουν σε υπερυψωμένο έδαφος (τα μηχανήματα άφθονα σήμερα)) δίπλα στο ποτάμι ή στον κάμπο; Δεν μπορούν, σε επικίνδυνες περιοχές, να σηκώσουν τα σπίτια 2 μέτρα από το έδαφος, ώστε να εκμεταλλεύονται και το χώρο κάτω από το σπίτι;

Την ευθύνη έχουν οι χορηγούντες την άδεια οικοδομής, κατά κύριο λόγο, αλλά και οι πολίτες θά πρεπε να προσέχουν πού χτίζουν ή αγοράζουν. Οι ιδιωκτήτες των οικοπέδων έχουν συμφέρον να πουλήσουν και το τελευταίο κομμάτι γης, άσχετα αν κάποια οικόπεδα βρίσκονται σε επικίνδυνα για πλημμύρα σημεία.

Ο μεγάλος Δίας, είδε μια μέρα την πανέμορφη κοπελιά Αίγινα, και κοινή (!) συναινέσει…,  γέννησαν τον Αιακό, πρώτο κάτοικο και βασιλιά της Αίγινας. Επειδή το νησί δεν είχε κατοίκους, ο Δίας “μεταμόρφωσε” μερικές εκατοντάδες μερμήγκια σε ανθρώπους (τους Μερμηδόνες) κι έτσι ο Αιακός απόχτησε πολίτες και …ψηφοφόρους

Δε γνωρίζουμε αν οι Μερμηδόνες είχαν μικρό ή μεγάλο κεφάλι, πάντως εμείς σήμερα, έχουμε, κάποτε, λιγότερο μυαλό από ένα μερμήγκι.

Ξεχνάμε ότι ο Δίας (ο θεός του κεραυνού και της βροχής) δε βρέχει με λογική κηπουρού (πολύ νερό στα δέσκουλα, λιγότερο στα σκόρδα…), ότι δεν  “κατουράει μέσα από κόσκινο”, όπως παραστατικότατα σαρκάζει ο Αριστοφάνης. Οι ρυθμοί του Δία  (της Φύσης) δεν ταιριάζουν πάντα με τις ανάγκες μας. Εμείς πρέπει να εναρμονιζόμαστε με τη Φύση.

Στην πατρίδα, ειδικά, η ασχετοσύνη και η αποκοτιά, δεν έχουν όρια. Χτίζουν πολλοί μέσα σε ρέματα, κι όταν έρθει η καταστροφή, στρέφονται, με οργή, κατά των υπεύθυνων, μπροστά στις κάμερες: “Κοιτάξτε τί πάθαμε. Χάσαμε το βιός μας και κανένας δε φάνηκε να δει την καταστροφή και να μας βοηθήσει….”

Η πολιτεία οφείλει να συνδράμει τον κάθε πάσχοντα πολίτη. Στην περίπτωση όμως των πλημμυρών, η συνδρομή δεν είναι το φάρμακο, αλλά η εκ μέρους της πολιτείας και του πολίτη, πρόληψη. Χρειάζονται προγραμματισμός και έργα, αλλοιώς, δε σώζονται οι περιουσίες και οι ζωές, με το να φωνάζει ένας                    

                                                                        Διαμαρτυρόμενος