ΤΙΜΕ ΙΝ ΑΤΗΕΝS            

             

 


GREEKS 
IN AUSTRALIA

Explore the Map above


 

 

ΜΑΚΗΣ ΚΑΣΑΠΙΔΗΣ 

Ο ΛΟΓΙΟΣ ΤΩΝ ΑΡΓΟΝΑΥΤΩΝ ΤΟΥ ΝΟΤΟΥ

Λίγοι άνθρωποι αφήνουν ζωντανά τα ίχνη της δουλειάς τους όταν πορευτούν τη μακαρία οδό προς το μεταφυσικό ταξίδι που δεν έχει τέλος,  χωρίς να λησμονηθεί η επίγεια εφήμερη παρουσία τους. Τους ξεχνούμε μόνον όταν τους βγάλουμε από τη σκέψη μας. Όλοι όσοι είχαν την αγαθή τύχη να συμπορευτούν με αυτούς που αποτίναξαν από πάνω τους τον γήινο κουρνιαχτό, συνήθως διατηρούν την ανάμνησή τους και τη μεταλαμπαδεύουν. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ελληνικής πολιτιστικής κληρονομιάς να δίνουμε ιδιαίτερη τιμή στους νεκρούς, να τιμούμε την προσφορά τους και να σεβόμαστε την μνήμη τους. Ιδιαίτερα τραγική είναι απώλεια προσώπων όταν έχουν αφήσει πίσω τους έργο, όταν δημιούργησαν γνώση που οφέλησε την κοινωνία με την οποία μοιράστηκαν τη ζωή τους. 

Έργο και προσφορά είχε ο κατ’ εξοχή «Λόγιος των Αργοναυτών» του Νότου, Μάκης Κασαπίδης, ο φιλόλογος και λάτρης του ποντιακού Ελληνισμού της Αυστραλίας, ο άνθρωπος που έσκυψε πάνω στον Ελληνισμό αυτόν των Αντιπόδων και αφουγκράστηκε τον παλμό του, ένιωσε τις ανησυχίες του, συμμάχησε με τις πρσοδοκίες του και συστράτευσε σε ό,τι έντιμο και αληθινό είχαν να προτάξουν πάνω από 50,000 Πόντιοι Έλληνες που εκπατρίστηκαν για δεύτερη φορά και έκαναν τη χώρα αυτή προορισμό του εποικισμού τους και πηγή των ονείρων τους. 

Ο Μάκης Κασαπίδης γεννήθηκε σε μια φτωχική αγροτική οικογένεια προσφύγων που είχε εγκατασταθεί στην Ποντοκερασιά, ένα δύσβατο χωριό του Νομού Κιλκίς. Αφού ολοκλήρωσε την εγκύκλια παιδεία του στην πόλη του Κιλκίς, συνέχισε τις σπουδές του ως κλασικός φιλόλογος στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια υπηρέτησε στην αεροπορία ως έφεδρος αξιωματικός και δίδαξε για τρία χρόνια στη Μέση ιδιωτική εκπαίδευση στη Θεσσαλονίκη. Το 1969, στα πέτρινα χρόνια της δικτατορίας των συνταγματαρχών, εκπατρίζεται στη Μελβούρνη, για να διδάξει ελληνικά στο κοινοτικό απογευματινό Γυμνάσιο της Κοινότητας του Μπράνσγουικ. Το 1975, το πτυχίο του κλασικού φιλολόγου που είχε αποκτήσει στην Ελλάδα αξιοποιείται με τον καλύτερο τρόπο αφού τού αναγνωρίζεται η φοίτηση στο Πανεπιστήμιο του Λα Τρομπ, από όπου αποκτά το Δίπλωμα Μεθοδολογίας Εκπαίδευσης που του επιτρέπει να διδάξει στα κρατικά σχολεία της Πολιτείας.  

Ανεκτίμηση υπήρξε η προσφορά του στην ελληνόγλωσση εκπαίδευση αφού διδάσκει όχι μόνον πλέον στα απογευματινά σχολεία αλλά και στον κρατικό φορέα για 16 ολόκληρα χρόνια εκπαιδεύοντας εκατοντάδες μαθητές στην ελληνική γλώσσα και πολιτισμό. Το 1990, ύστερα από μία επιτυχή σταδιοδρομία στα κρατικά και απογευματινά σχολεία, προσλαμβάνεται στο δίγλωσσο τότε Κολέγιο του «Αγίου Ιωάννη», όπου και προσφέρει τις πολύτιμες υπηρεσίες του μέχρι και το 1996 που συνταξιοδοτείται. Παράλληλα, ο Λόγιος των Αργοναυτών, συνεχίζει να γράφει και να δημοσιεύει άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες και να προσφέρει γενναιόδωρα τις υπηρεσίες του στον ποντιακό Ελληνισμό. Στην εφημερίδα «Νέος Κόσμος» εμφανίστηκε συχνά με άρθρα του για να συνετίσει, να νουθετήσει, να συμβουλεύσει, να διαπραγματευθεί λύσεις, να προτείνει σκέψεις, να γίνει μέτοχος και κοινωνός στα Κοινά των Ελλήνων.  Συνεργάστηκε με την εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» όπου είχε την ειδική στήλη για θέματα που αφορούν στον ποντιακό ελληνισμό, την προσφυγιά του, το ολοκαύτωμά του και τον ξερριζωμό του από τις πατρογονικές του εστίες.  

Ταυτόχρονα, δραστηριοποιείται σε θέματα διάδοσης της ελληνικής παιδείας στην Αυστραλία. Το 1986, συμμετέχει ενεργά στην ίδρυση του Ημερήσιου Σχολείου St. Basil’s Grammar, που ιδρύει η Κοινότητα Brunswick και τρία χρόνια αργότερα αναλαμβάνει εκστρατεία προκειμένου να ιδρυθεί και να λειτουργήσει το Alphington Grammar. Η εκστρατεία του αυτή μεθοδεύεται με έντονες πιέσεις που ασκεί στον Πρόεδρο της Κοινότητας Μελβούρνης, Δρ. Δημήτρη Κτενά για τρεις τέσσερεις εβδομάδες, μέχρι τελικά ο Πρόεδρος και το Δ.Σ. να αποδεχτούν να προχωρήσουν στην ίδρυση του σχολείου αυτού της ιστορικής μας Κοινότητας. 

Το 1999 προσκαλείται από το Εθνικό Κέντρο Ελληνικών Μελετών και Έρευνας (ΕΚΕΜΕ) να προσφέρει τις ανεκτίμητες υπηρεσίες του και πρωτοστατεί στην ίδρυση του Ινστιούτου Ποντιακών και Μικρασιατικών Μελετών ως πυλώνα έρευνας και μελέτης του ΕΚΕΜΕ.  Με την ιδιότητα αυτή οργανώνει σεμινάρια, συνδιοργανώνει συνέδρια για τον διωγμό των χριστιανικών πληθυσμών της Μικράς Ασίας, συμμετέχει σε συμπόσια και δημόσιες διαλέξεις, κινείται για να διαδώσει το μήνυμα του ξερριζωμού και της Ανάστασης των Ποντίων Ελλήνων. 

Με την ιδιότητα του επιστημονικού συνεργάτη του ΕΚΕΜΕ συγγράφει τη βιογραφική μονογραφία του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χρύσανθου, π. Μητροπολίτη Τραπεζούντος και Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος. Το έργο αυτό κυκλοφορεί από το ΕΚΕΜΕ το 2004 με τίτλο «Χρύσανθος: Ο Αρχιερέας-Εθνάρχης των Ποντίων». Στην περίοδο 2004-2007 συνεχίζει τις έρευνές του για τον ποντιακό Ελληνισμό των Αντιπόδων και εκδίδει με συνεργασία του ΕΚΕΜΕ και του Εκδοτικού Οίκου Κυριακίδη της Θεσσαλονίκης το βιβλίο του «Οι Αργοναύτες στους Αντίποδες του Νότου». Ο Μάκης Κασαπίδης παρέμεινε μάχιμος στις επάλξεις του ΕΚΕΜΕ μέχρι και της τελικής ισοπέδωσης του Κέντρου το 2008, εκδίδοντας άρθρα σε περιοδικά και εφημερίδες και βοηθώντας τα ποντιακά σωματεία στην εφαρμογή των στόχων τους. 

Μετά το 2008 συνέχισε να επιδεικνύει αμέριστο ενδιαφέρον για την ελληνόμαθεια και τις ελληνικές σπουδές, μέχρι και του θανάτου του στις 30 Νοεμβρίου 2011. 

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ 

Με τον αείμνηστο Μάκη γνωριστήκαμε από τις πρώτες ημέρες του Ιουνίου του 1971 στο ελληνόγλωσσο απογευματινό Γυμνάσιο της Κοινότητας του Μπράνσγουικ, μιας δημιουργικής ιστορικής κοινότητας της οποίας ηγούνταν ένας χαρισματικός ηγέτης των Ελλήνων της περιοχής, ο Ηλίας Ρέντζης. Σύντομα ενώσαμε τις προσπάθειές μας ως εκπαιδευτικοί αλλά και σύντροφοι.  

Ζήσαμε μαζί σε ένα μονό διαμέρισμα του εργατικού αυτού προαστίου της Μελβούρνης, δίπλα στις τραμογραμμές, μοιραστήκαμε κοινές έγνοιες, συμμαχήσαμε σε κοινούς στόχους. Μαζί διδάξαμε στα ίδια παιδιά την ελληνομάθεια, μαζί μυήσαμε σε εκατοντάδες παιδιά της περιοχής και όχι μόνον τα νάματα του ελληνικού πολιτισμού, μαζί δοκιμαστήκαμε στα πολιτικά δρώμενα που ταλάνιζαν περισσότερο έντονα της Ομογένεια τότε, μαζί στους αγώνες για την εισαγωγή των Ελληνικών στο πανεπιστήμιο, μαζί στο όραμα της ίδρυσης ελληνικών δίγλωσσων σχολείων, μαζί ως δημοσιογράφοι σε ελληνόγλωσσες εφημερίδες, μαζί στην ίδρυση και λειτουργία ανεξάρτητου σχολείου στο Ρίτσμοντ.  

Μαζί με τον Μάκη μοιραστήκαμε τους φίλους και τους εχθρούς, μαζί δεχτήκαμε τις επιθέσεις όλων αυτών που αντιπολιτεύθηκαν τη δράση μας και εμείς τη δική τους, μαζί πήραμε την ευθύνη λαθών που διαπράξαμε, μαζί πήραμε και τον κότινο για κάποια ανθρώπινα επιτεύγματα που πετύχαμε, μαζί στο Ινστιτούτο Μακεδονικών Σπουδών, μαζί στο Γυμνάσιο της Κοινότητας του Μπράνσγουικ, μαζί στο σχολείο του Ρίτσμοντ, μαζί στην έκδοση σχολικών βιβλίων, μαζί στο μετερίζι, όταν μάς ζητήθηκε να συμβάλλουμε από τα ποντιακά σωματεία, μαζί στους αγώνες για τη διατήρηση της εθνογλωσσικής μας ταυτότητας, ομόδοξοι ιδεολογικά, ομογάλακτοι συνειδησιακά, μαζί στη δικαίωση των εθνικών μας θεμάτων, τέλος μαζί και στο ΕΚΕΜΕ.  

Τον έπεισα τελικά να παντρευτεί μια γυναίκα που τίμησε τον αγώνα του και του συμπαραστάθηκε μέχρι και το τέλος της ζήσης του, μια γυναίκα που αφιέρωσε τη ζωή της στον άνθρωπο και στον Έλληνα που ζητά προστασία, αγάπη και στοργή, τη Βίκη. Έκαναν τέσσερα παιδιά, τρεις θυγατέρες και ένα γιο. Είχα την τιμή να τους βαφτίσω το γιο τους, τον Αλέξη Λαμπρινό. Έτσι συνδεθήκαμε μυστηριακά, ενώσαμε τη ζωή μας. Βίωσα από κοντά την πατρική ανατροφή που προσέφερε στις θυγατέρες του Μαρία, Γεωργία και Αικατερίνη, τις αξίες που τους μετέφερε, την αγάπη προς την Πατρίδα, το σεβασμό προς τους γονείς, την τιμή που πρέπει να δίδουν στους νεκρούς, ώστε να έχει συνέχεια η πολιτιστική μας κληρονομιά στην Ξένη.  

Ο Μάκης υπήρξε ένας ώριμος επιστήμονας και άνθρωπος που διέθετε καρδιά παιδιού που έμαθε να συγχωρά. Καλόγνωμος, προέτασσε την ανεξικακία στον μνησίκακο, τη συγκατάβαση στην κακεντρέχεια και τη σύνεση στην αδιαλλαξία. Καλός οικογενειάρχης, έντιμος πολίτης, πατριώτης,  με έντονη πολιτική συνείδηση (civil conscience) την οποία έθετε πάνω από τη συνείδηση του ιδιώτη, στοργικός πατέρας και αφοσιωμένος φίλος. Η απουσία του θα είναι αισθητή ανάμεσά μας. Το έργο του δεν είναι γραμμένο πάνω στον πάγο για να σβήσει την επόμενη ημέρα. Θα παραμείνει ανάμεσά μας, ζωντανός στις σκέψεις μας. Λένε ότι οι άνθρωποι πεθαίνουν μόνον όταν τους ξεχνάμε.

 

Αναστάσιος Μ. Τάμης

 

 



 

ΜΑΚΗΣ
  ΚΑΣΑΠΙΔΗΣ




Η ΦΘΟΡΑ ΤΗΣ
ΓΛΩΣΣΑΣ ΜΑΣ



 

ΕΠΙΚΑΙΡΑ  ΚΑΙ  ΕΠΙΜΑΧΑ


 

             
Disclaimer
While every effort has been made by ANAGNOSTIS to ensure that the information on this website is up to date and accurate, ANAGNOSTIS  does not give any guarantees, undertakings or warranties in relation to the accuracy completeness and up to date status of the above information.
ANAGNOSTIS will not be liable for any loss or damage suffered by any person arising out of the reliance of any information on this Website

.Disclaimer for content on linked sites
ANAGNOSTIS accepts no responsibility or liability for the content available at the sites linked from this Website.
Το περιοδικό δεν ευθύνεται για το περιεχόμενο άρθρων των συνεργατών.

Anagnostis  P.O.Box 25 Forest Hill 3131 Victoria Australia
 enquiry@anagnostis.info