Μελβούρνη. Μεγάλη Εβδομάδα. Σταματημένος ο
Παναγιώτης στα κόκκινα φώτα, κοίταζε εκείνο το δεντράκι με τα
μαβιά λουλουδάκια που έμοιαζαν πολύ με τις πασχαλιές και είδε τη
γειτονιά του στην Αχειροποίητο, στη Θεσσαλονίκη, να γιορτάζει
την ελπίδα.
Μεγάλη Παρασκευή. Έτρεχε από τα χαράματα μαζί με
την παρέα να προλάβει να πάρει σειρά να χτυπήσει τις καμπάνες
που κρέμονταν από ένα μεγάλο πλάτανο! Τόσο μεγάλη εκκλησιά η
Αχειροποίητος και δεν είχε καμπαναριό.
"Σας είπα ρε παιδιά, δύο χτύπους γρήγορους και
έναν αργό. Μεγάλη Παρασκευή, πένθιμα...", φώναζε ο κυρ-Χρήστος ο
καντηλανάφτης για το πένθιμο κτύπημα που αρκετές φορές
ακούγονταν πολύ ... χαρμόσυνο καθώς ο επόμενος τραβούσε το
σχοινί από τα χέρια του προηγούμενου που δεν έλεγε να αφήσει
άλλον να κτυπήσει τις καμπάνες.
"Μην αρτυθείς Μεγάλη Παρασκευή...", φώναξε η
μάνα του καθώς έβγαινε από το σπίτι τρέχοντας να προλάβει να
κτυπήσει τις καμπάνες και μετά να πάει στην τελευταία πρόβα της
παιδικής χορωδίας για τα εγκώμια που θα έψελναν το βράδυ στην
περιφορά του Επιταφίου.
Έσκασαν από ζήλια οι άλλοι της παρέας όταν, ένα
μήνα πριν, ανακοίνωσε στη γειτονιά ... "με πήρανε στη χορωδία!!"
"Σιγά ρε ... Μάριο Λάντζα ...", του μπήκανε .
Εγκώμια, βυζαντινή μουσική με χορωδία. Μια
αρμονία ήχου που αφόπλιζε. Η αρχή μιας αγάπης για τη σωστή
ελληνική μουσική και τη χορωδία.
Θυσίαζε τα πάντα για τη χορωδία, ακόμη και τα
τέσσερα χιλιάρικα (εκείνο τον καιρό) που θα έδινε ο κυρ-Χρήστος,
στον καθένα τους, όπως έκανε κάθε Κυριακή, για να κρατήσουνε τα
εξαπτέρυγα στην περιφορά του Επιτάφιου.
Είχανε δώσει μάχη με τον καντηλανάφτη και τον
παπα-Γρηγόρη για να πάρουνε ... αύξηση. Τα δυόμισι χιλιάρικα δεν
έφταναν πλέον για να πάνε στο σινεμά, στην Αίγλη. Το εισιτήριο
ανέβηκε στα τέσσερα χιλιάρικα.
"Το εισιτήριο για το σινεμά κάνει τώρα τέσσερα χιλιάρικα
κυρ Χρήστο ... " του είχανε πει και τους σεκοντάρισε και ο
μαστρο Γιώργης ο τσαγκάρης της γειτονιάς ... "καλά σου λένε τα
παιδιά, δώστους κανα φράγκο παραπάνω, γιορτές έχουμε...", είπε
κι ας πετάγανε "τα παιδιά" καψούλες όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα στο
πεζοδρόμιο μπροστά στην πόρτα του τσαγκαράδικου την ώρα που
έπαιρνε έναν υπνάκο για ξεκούραση.
"Θα είμαι με τη χορωδία απόψε..", είπε στην
παρέα.
"Θα χάσεις τα τέσσερα χιλιάρικα ρε; Ξέρεις τι
έργα έχει η Αίγλη τη Δευτέρα; Φλεγόμενο βέλος και Φαντομάς
εναντίον Φαντομά...", του είπε ο Γιώργης.
Μεγάλη θυσία. Τίποτε όμως δεν μπορούσε να τον
κρατήσει μακριά από τη χορωδία.
Βράδιασε. Το ελαφρό αεράκι μύριζε πασχαλιές,
κερί και τσουρέκι. Συγκεντρωθήκανε έξω από την Αχειροποίητο και
πήρανε τη θέση τους, μπροστά από την χορωδία των μεγάλων.
Τριφωνία η παιδική χορωδία, τετραφωνία των μεγάλων.¨Ολα ήταν
έτοιμα, ο Επιτάφιος, με την παρέα που κρατούσαν τα εξαπτέρυγα,
οι χορωδίες, το ναυτικό άγημα, οι πρόσκοποι και οι μυροφόρες.
"Υπό μάλης .." έσκουξε ο επικεφαλής του αγήματος.
Ξεκινάνε, με "βήμα πένθιμον".
Μια ματιά στο βιβλιαράκι με τα εγκώμια, μια στον
μαέστρο και δυο στις μυροφόρες!
"Εδώ κοιτάνε, όχι στις μυροφόρες", ψιθύρισε ο
Γιάννης ο μαέστρος και βάζοντας το "διαπασών" στα χείλη φύσηξε
για να δώσει τόνο. Τίποτα. Ξαναφύσηξε. Τα ίδια. Κάποιος το είχε
βουλώσει με κερί. Τους αγριοκοίταξε! Μεγάλη Παρασκευή, το γέλιο
απαγορεύεται. Τελικά έδωσε τόνο, ένα - δύο - και ... ανοίξανε τα
πνευμόνια τους ..."αι γεννεαί πάσαι ..." . Οι μυροφόρες κόντεψαν
να χάσουν τα πανεράκια τους από την αρμονική τριφωνία..
"Εραναν τον τάφο..." μπήκε η ανδρική χορωδία και
η Εγνατία γέμισε βυζαντινή μελωδία.
Η παιδική συνέχισε με το .. "Η ζωή εν τάφω"
αφήνοντας το δύσκολο "’ξιον εστί" για τους μεγάλους.
Μπροστά η παρέα αγκομαχούσε με τα εξαπτέρυγα.
Στοπ - κάτω, βάδην - επάνω ....
Η περιφορά τελείωσε. "Μπράβο παιδιά, πολύ ωραία,
ούτε μια παραφωνία .." έλεγαν οι μεγάλοι της ανδρικής χορωδίας.
Οι μυροφόρες πέρασαν από δίπλα με συνοδεία τις
μανάδες τους. Του πέταξε ένα "συγχαρητήρια" κοκκινίζοντας. ’πλωσαν
το χέρι για χειραψία αλλά ακούστηκε αυστηρή φωνή της κυρά
Μερόπης, της μητέρας της: "άντε τώρα, σπίτι, αργά είναι ..."
Έμεινε εκεί να ονειρεύεται, μέχρι που τον
ξύπνησε μια άγρια φωνή:
"Χέι, μάϊτ,γκριν λάιτς, μουβ γιορ μπλάντι κάαρ..!"
Πράσινα τα φώτα, μαβιά τα λουλουδάκια και τ
αεράκι μύριζε καμένο λάδι και βενζίνη.
Σήκωσε το δικό του σταυρό και πάτησε γκάζι.
